Waarom wij geen glutathione therapie geven in combinatie met ozon zuurstof therapie

Vergelijking IV-GSH en OOT

Intraveneuze toediening van glutathion (IV-GSH) zorgt voor onnatuurlijke pieken van glutathion in het bloedplasma. Dit kan leiden tot reductieve stress,  een toestand waarin het lichaam overspoeld wordt met reductieve stoffen. In plaats van bescherming kan dit juist schadelijke effecten hebben op de mitochondriën en het immuunsysteem.

Ozontherapie (OOT) werkt op een totaal andere manier. In plaats van direct antioxidanten toe te dienen, stimuleert OOT het lichaam om zelf glutathion aan te maken. Dit gebeurt via activering van natuurlijke signaalroutes zoals het Nrf2/Keap1/ARE-systeem, dat cellen aanzet tot herstel en bescherming. Daarnaast bevordert OOT ook het herstel van de vaatwand (endotheel) en verhoogt het de beschikbaarheid van stikstofmonoxide (NO), wat gunstig is voor de doorbloeding en celcommunicatie.

Uit een mechanistisch model blijkt dat het GSH/GSSG-systeem slechts een klein aandeel heeft in het totale therapeutische effect van OOT, minder dan 10 % bij volwassenen en ongeveer 2 % bij ouderen. De belangrijkste bijdrage komt van adaptieve biologische routes die het lichaam helpen zichzelf te reguleren.

De modelberekeningen laten verder zien dat ozontherapie leidt tot een snelle en bijna volledige verbetering binnen zes maanden, terwijl IV-GSH al vroeg een plateau bereikt met beperkte verdere vooruitgang.

De onderzoekers concluderen dat redox-gerichte therapieën niet alleen moeten streven naar maximale antioxidatie. Zowel te veel oxidatieve als te veel reductieve activiteit kan schadelijk zijn. De sleutel ligt in het herstellen van balans en het stimuleren van het natuurlijke aanpassingsvermogen van het lichaam.

Het artikel concludeert dat IV-glutathion niet zomaar vergeleken of ingezet kan worden als equivalent van ozontherapie. OOT functioneert als een systemische bioregulatoire behandeling die meerdere biologische paden activeert, terwijl IV-GSH enkel een directe antioxidantboost geeft zonder adaptieve respons. Voor klinische en therapeutische toepassingen betekent dit dat behandelaars kritisch moeten zijn ten aanzien van antioxidantinterventies: niet alleen de dosis en veiligheid zijn relevant, maar vooral of behandeling het lichaam stimuleert tot zelfherstel in plaats van louter het onderdrukken van oxidatieve stress.

Bekijk het artikel bij interesse:

Salvatore Chirumbolo, Marianno Franzini, Giovanni Ricevuti, Luigi Valdenassi,
Intravenous glutathione should not be mismatched with ozone as an antioxidant therapy, Biomedicine & Pharmacotherapy, Volume 188, 2025, 118197, ISSN 0753-3322, https://doi.org/10.1016/j.biopha.2025.118197.